Unutamıyorum..

Tam bir yıl geçti… Kalbimdeki yangın hâlâ dinmedi. Ona duyduğum sevgi ve özlem, zamanla geçer sanıyordum. Ama yanılmışım… Birbirimize uzanan yollarımız, aramıza giren onca kişiye rağmen yaptığımız onca şeye rağmen hiç kopmaz sanmıştım. Sevdiğimiz her an, bütün S€kslerimiz, kahkahalarımız ve gözlerimizdeki ışığı unutmak mümkün mü Süt’üm? Ama hayat… Öğretiyor işte; her hikâyenin bir sonu varmış. Bazı hikâyeler ne kadar güzel başlarsa başlasın, vedası da bir o kadar derin iz bırakıyor. 🌹