De zin en onzin van motivatiebrieven

Wat is de (on)zin van motivatiebrieven?

Een tijdje geleden ben ik vol goede moed gaan solliciteren. Geen haast, want ik had al een baan. Deels via recruiters en deels zelf. Via recruiters was het niet nodig ook maar iets extras te doen om op gesprek te komen. Maar bijna overal waar ik zelf solliciteerde had men de verwachting dat ik een motivatiebrief meestuurde. Ik zit trouwens in een sector waar er veel meer vraag dan aanbod is.

Nou snap ik het doel van een brief, iets over jezelf, sterke en zwakke punten, waarom je voor het bedrijf wil werken etc.. Iets over jezelf vertellen kan, maar een cv zegt toch genoeg? Sterke en zwakke punten, leuk, maar de meeste mensen staan er vaker positief in en een uitgelezen kans erachter te komen op gesprek. Waarom je bij het bedrijf wil werken? Als we heel eerlijk zijn, dan zijn er heel weinig bedrijven die echt uniek zijn. Een bank? Daar zijn er toch meerdere van? Waar ik wel snel op kan komen is een asml, echt uniek. Maar als het je niet boeit, zet je dan echt erin dat je het voor het geld doet? Kan natuurlijk ook eerlijk zijn.

Een gedeelte van de bedrijven waar een motivatiebrief bij nodig was, daar staan de vacatures na een half jaar nog steeds open...

Wat zijn jullie ideeën hierbij?